Marmolada po alpejsku

Jak nazywa się masyw mający najwyższy szczyt w Dolomitach? Marmolada. I tak tajemnica tytułu się rozwiązała.

Od samego rana w Fontanazzo wstawał piękny, jasny dzień. Świeże górskie powietrze zwiastowało nadejście kolejnego dnia udeptywania Alp i podziwiania widoków, tym piękniejszych, że nie było ich czym zasłonić.

Tych gór zazwyczaj nie było widać z jasnego powodu unoszącej się nisko nad doliną chmur.

- Buongiorno!
- Ciao. Posso aiutarLa?
- ...
- Hm?
- Mi skuzi, non capisco. Non parlo l'italiano. English?
- Hmmm... No... Deutsch?
- ... Ok, thanks...

Torta di carote, crostata al lime oraz typowy, tyrolski przysmak - strudel jabłkowy długi na pół metra... Codziennie rano opierając się o ladę niewielkiej (a jakże uroczej!) piekarni połykałam wzrokiem te pachnące smakołyki. Ostatniego dnia nawet skusiliśmy się na kawałek tarty cytrynowej i tortu kremowego, ale póki co jesteśmy tu, aby jak co dzień kupić sześć ciabatt i cztery rozetki, małe bułki pszenne.
Każdego dnia pani z piekarni uczyła nas kolejnego słowa po włosku, a my, zdolni uczniowie staraliśmy się wszystko zapamiętać. Do dziś pamiętam tylko miękkie włoskie "Buena sera".

Duży zalew w Dolinie Fedaya jest wyjątkowy ze względu na to w jaki sposób powstał. Nie wiem dlaczego, ale mieszkańcy postanowili zatrzymać potok płynący wąską doliną i wybudowali tamę, na początku niewielką, z czasem rosnącą do kolosalnych rozmiarów. Teraz pobliskie miasteczko leży nad sztucznym zbiornikiem, co czyni je bardziej atrakcyjne. Tym bardziej, że znajduje się w miejscu, z którego można oglądać łagodny profil Marmolady oraz porastające masyw lodowce. Na jeden z nich dojeżdża kolejka, a wejście na szczyt dla zwykłych turystów jest niemożliwe.

Wspinamy się ostrym podejściem w górę ciasnej dolinki przecinającej dwa szczyty masywu leżącego vis a vis Marmolady. Z przodu widzę zjeżdżających na rowerach górskich turystów (są to jedni z tych, którzy napawają mnie jednoczesnym zdumieniem i podziwem - chociaż lubię trochę adrenaliny to na coś takiego chyba bym się nie zdecydowała).
I to co lubię: już z dużej odległości machają do nas i uśmiechają się. Podjeżdżają i następuje wymiana pozdrowień i typowych tekstów typu: "A czy dalej jest ostre podejście?",  "Który szlak prowadzi do przełęczy?" itd., itp. Wydaje się to być swego rodzaju tradycja, zwyczaj, a nawet okazanie kultury osobistej zacząć krótką, niezobowiązującą rozmowę na szlaku, kiedy ktoś wita cię tak entuzjastycznie.

Skalne ściany po naszej prawej i lewej stronie powoli zamykają się, ale zaraz potem wygląda to tak, jakby zostały ucięte. Przed nami roztacza się widok na drugą stronę przełęczy. Nie jest on taki widowiskowy jak marmoladowy lodowiec za naszymi plecami, ale oznacza, że osiągnęliśmy najwyższy punkt na dzisiaj.

Po opieczętowaniu w schronisku wszystkiego co trzeba (czoła, dłoni i rozmówek włoskich tudzież mapy alpejskich terenów) wkroczyliśmy na przyjemną, nieuczęszczaną dróżkę prowadzącą wpierw stokiem góry, a następnie w dół, aż po sam zalew.
Przede mną dzielnie kroczył mały labladorek, a ja obiecałam sobie kolejną rzecz: że następnym razem wrócę tu z moim odwiecznym marzeniem: berneńskim psem pasterskim.

Mój dzień zakończył się tak, jak powinien: grzaniem zmarzniętych gnatów w łóżku, gorącą kąpielą (taką, spod której nie chce się wyjść nawet siłą) i snem sprawiedliwego. Bo mimo, że pogoda była piękna jak na Dolomity, nawet słońce nie zmieni panującej tam wiecznie niskiej temperatury.

***

Zostałam nominowana do czegoś, co nazywa się Libster blog award. Niech zatem będzie, dziękuję bardzo Anne.

1.Co robisz zaraz po przebudzeniu?
Zależy od dnia, od poniedziałku do piątku wstaję od razu (w moim przypadku im szybciej tym lepiej), zbieram klamoty do szkoły i pędzę na autobus (na który prawdopodobnie już jestem spóźniona, ale wczoraj poczekał, może i dziś poczeka?). W weekendy śpię ile wlezie i nie umawiam się ze znajomymi przed dwunastą.
2.Kim chciałaś być, gdy byłaś mała?
Wydaje mi się, że było to w jakiś sposób związane ze zwierzętami, tj. weterynarz, opiekun w schronisku dla psów, pracownik zoo... Później naszło mnie na straż pożarną. No a dużo wcześniej... cóż, mówią mi, że zamierzałam zostać listonoszem. Nadal uważam to za fajną pracę, ale trochę mało ambitną.
3.Dziwne słowo, które przychodzi ci co głowy. Dlaczego jest według ciebie dziwne?
Powietrzność. Mam taki napis po angielsku na zeszycie i od wczoraj zastanawiam się, czego to jest określenie?
4.Najpiękniejsza część człowieka to...
Chyba jego twarz. To tak zewnętrznie. A wewnętrznie oczywiście serce i mózg.
5.Co widzisz przez okno swojego pokoju?
Dachy sąsiednich domów, boisko, ślepą uliczkę, a jak się trochę wychylę to i nasz ogródek z krzesłami ogrodowymi.
6.Który film możesz oglądać setki razy?
Chyba nie ma takiego, nie jestem kinomaniakiem w żadnym stopniu. Ale bardzo lubię Piratów z Karaibów i "Wiatr", film o żeglowaniu i lataniu. Częściej oglądam filmy animowane, a do moich ulubionych należą: "Księga Dżungli 2", "Na fali" i "Mój brat niedźwiedź".
7.Jaki typ rozrywki jest dla ciebie katuszą?(opera, kino, mecz itd.)
Wszystko przeżyję (mniej lub bardziej entuzjastycznie), ale na meczu chyba nie bawiłabym się za dobrze. Ogólnie nie przepadam za spotkaniami z większą ilością znajomych, wolę chodzić gdzieś w dwie osoby. Operę i teatr lubię, ale nie w nadmiarze.
8.Co myślisz o trzymaniu w domu węży?
Jak ktoś lubi to niech ma, ale niech się liczy z tym, że węże to dzikie i z natury niebezpieczne zwierzęta. Osobiście nie chciałabym, aby mój współlokator miał węża.
9.Żyjesz dniem dzisiejszym, czy myślisz o przyszłości? Dlaczego?
Bardzo dużo myślę o przyszłości, bo z tego czerpię siłę na teraźniejszość. Kiedy jest dobrze cieszę się z danej chwili, a kiedy źle to uświadamiam sobie, że w przyszłości zrobię tak, aby było lepiej.
10.Kto cię inspiruje?
Mój dużo starszy kuzyn, który zaszedł bardzo daleko, jest bardzo wykształcony i sama rozmowa z nim wzbudza mój szacunek. Poza tym nie istnieje chyba określony schemat osób, które mnie inspirują. Czasem na ulicy spotykam osobę i myślę sobie: "Chciałabym być jak on".
11.Co cię drażni?(w ludziach/świecie/telewizji)
Telewizji nie oglądam, ale ogólnie w mediach irytuje mnie to, że zwracają uwagę na często niewarte uwagi rzeczy i wydarzenia, oczerniają ludzi i wykorzystują swoją opiniodawczą funkcję niekoniecznie tak, jak by to kultura i moralność widziały.
W ludziach nie lubię egoizmu i okazywania wyższości nad kimś ze względu na cokolwiek (wiek, status społeczny, ilość znajomych na Facebooku).
Świat w gruncie rzeczy uważam za piękny, a to co w nim jest przyjmuję jak coś koniecznego. Jeśli coś mi nie odpowiada to staram się dążyć do zmiany, ale nie zawsze to wychodzi na dobre.


Chciałabym nominować wszystkich, którzy przeczytają ten post i którzy rzecz jasna mają ochotę odpowiedzieć na parę pytań. Oto one:
1. Jakie miejsca, które odwiedziłeś w swoim życiu wywarły na Tobie największe wrażenie?
2. Co Cię najbardziej niepokoi?
3. Jaką postać z książki lub filmu chciałeś/aś być w dzieciństwie?
4. Czy masz jakąś fobię?
5. Jakim typem osobowości jesteś (flegmatyk, melancholik, choleryk, sangwinik) i czym to się objawia?
6. Piosenka, która wyzwala w Tobie najwięcej emocji?
7. Jaką subkulturę uznajesz za najbliższą sobie?
8. Co znajduje się na Twoim biurku w tej chwili?
9. Czy lubisz matematykę, a jeśli tak, to co w niej najbardziej?
10. Do jakiej muzyki najlepiej Ci się tańczy?
11. Jaką stronę internetową odwiedzasz najczęściej?