Święta w domu

Ostatnie szlify przy stole. Kładziemy sosnowe gałązki owinięte czerwoną wstążką. Biegamy na boso z kąta w kąt, nie możemy wysiedzieć w miejscu. W kominku strzela iskrami młody ogień, jest tak jak powinno być. Mama postarała się, żeby wszędzie błyszczały lampki choinkowe i pozapalane świeczki. Pod obrusem siano, na obrusie biała, odświętna zastawa.Wszystko się srebrzy i złoci, jak nigdy.

Kto mi powie, że nie czuć już magii świąt?

Następnego ranka z bladego świtu wstaję rozruszać mięśnie. Wyściubiam nos za drzwi - ZIMNO! Ubieram jeszcze rękawiczki. Wyskakuję, szczerze wierząc w terapię szokową, i zanim mój organizm zorientuje się w zewnętrznej temperaturze, już jestem na końcu ulicy.

Świat jest pusty. Wyobrażam sobie ludzi, wtulonych w siebie nawzajem, śpiących snem sprawiedliwego bo wigilijnym wieczorze, w ciepłych łóżkach i białej pierzynie. Wyobrażam sobie bałagan na wigilijnym stole pozostawiony do posprzątania na następny dzień. I prezenty, i papiery, i wstążki porozwalane po kątach. Pies pod kominkiem. Zielony pachnący świerk.

Spokojnych świąt wszystkim!

T.