Na hamaku

Podróż do Oslo udała się wybornie, a post o niej pojawi się niedługo, bo nie chcę sobie robić zaległości :D

C.D.
W sobotę po południu, około godziny 16:40 wyruszyliśmy na Pola Lednickie, gdzie od samego rana trwały przygotowania do wielkiego wieczoru. Pewnie większość z Was nie kojarzy czym jest Lednica, dlatego spróbuję to w paru słowach wytłumaczyć.

 Spotkania Lednickie to swego rodzaju festiwale. Organizowane są przez Dominikanów z poznańskiego klasztoru, ale bawią się na nich nie tylko ludzie wierzący.

Jak na większych tego typu imprezach na olbrzymim polu nad jeziorem przygotowywana jest infrastruktura oraz zorganizowany jest podział na sektory. Ja osobiście jeżdżę tam co roku z rodziną i mam załatwiony sektor najbliżej głównego miejsca, tzw. Ryby.

Na zdjęciu powyżej maratończycy (nadrabiający co prawda parę kilometrów, bo biegną aż 46) przybywający zazwyczaj około 18:00. Jest wśród nich wielu niepełnosprawnych.

Przyjeżdżają tu ludzie z całej Europy. Sama na wakacjach poznałam tu przesympatycznego Niemca.
Pod wieczór odprawiana jest msza święta uzupełniona komentarzami pomysłodawcy, o. Jana Góry oraz tańcami i śpiewami. Więcej zabawy niż na niejednym koncercie!

A oto i wielebna Ryba, przy której w tym roku zgromadziło się ponad 60 tys. osób :)
Po powrocie spałam jak zabita do dziesiątej. Jak to skakanie i tańczenie potrafi człowieka wymęczyć... :)

Następnego dnia rano wychodzę z mojego przenośnego domku... a tu kot. Jest to samica, już nie taka młoda. Parę lat temu, kiedy zawitała u nas po raz pierwszy nazwaliśmy ją Lucky, właściwie nie wiem dlaczego. Nikt do tej pory jej jeszcze nie zdołał pogłaskać, bo albo drapie albo ucieka, ciężko jest też podejść na bliższą odległość, trzeba to robić bardzo ostrożnie, ale nie zbyt podejrzanie ;) Jakieś dwa lata temu wydała na świat cztery małe, przesłodkie kotki, które chyba poszły już swoją drogą.

Na terenie całych działek pełno jest bezpańskich kotów.

 

Jeden z domków nad niewielkim jeziorem w okolicy. Ma swój klimat i wiele bym dała, aby w nim zamieszkać na jakiś czas.

 

Żegnałam się ze Sławą jak zwykle wypoczęta i trochę rozleniwiona całodziennymi pracami w ogródku, wylegiwaniem się w słońcu i pstrykaniem zdjęć. Dobrze jest mieć takie miejsce, gdzie czas nie liczy się w takim stopniu jak w domu lub w podróży :)