My lovely Union Jack

Trzy barwy. Niebieski, biały i czerwony. A tyle różnych kombinacji ich użycia (mogę się założyć) w życiu nie widziałeś!

Są wszędzie. Nie tylko na budynkach rządowych i poważniejszych instytucji państwowych. Nie tylko na bibliotekach, pałacach, teatrach. Widzisz je na każdym kroku: kamienice, sklepy, pomniki. Uzbrojona w złote proporce i czerwony krzyż świętego Jerzego zarazem cieszy oko (na początku, kiedy na każdym zdjęciu masz jej kawałek i radujesz się, że później będzie widać do jakiego kraju Cię zawiało) jak je irytuje (pod koniec, kiedy nadal widać ją na każdym zdjęciu, a Ty masz już dosyć czerwonego koloru).

 

Nie pytajcie. Naprawdę nie wiem czemu na jednaj z najszerszych ulic Londynu zaraz obok znajomej niebiesko-biało-czerwonej flagi znalazła się meksykańska... Może ktoś mi wyjaśni? Jakieś święto?

Mimo czytanek w książkach od angielskiego z klas 1-3 nie bardzo wierzyłam, że uda mi się spotkać policjanta na koniku. No i jak widać spotkało mnie zaskoczenie. Najpierw zabawny znak, obracam się, a tu widzę policemana na koniu. Przejeżdżającego na czerwonym świetle.

Nie, nie łudźcie się, nie dlatego, że się zepsuło. Tu nikt nie rozpoznaje kolorów, jeżeli chodzi o sygnalizację świetlną. 

(Hm, poprawka. Przez pierwsze dwa dni byliśmy tymi jedynymi, którzy jednak rozpoznawali. Potem się jakoś zniechęciliśmy.)

Buckingham Palace. Wybudowany w 1705 roku miał spełniać funkcję rezydencji miejskiej Księcia Buckingham. Aktualnie jest on oczywiście siedzibą rodziny królewskiej (i jej służby, lokai i tak dalej, i tak dalej...) Ciekawa sprawa dotycząca flagi (znowu): kiedy królowa znajduje się w pałacu, na maszcie flagowym powiewa sztandar królewski. Jeżeli jej nie ma - nie powiewa, bo w jego miejsce wieszany jest Union Jack. Jeżeli natomiast umarł któryś z członków rodziny królewskiej i trwa żałoba, Union Jack znajduje się w połowie wysokości masztu.

Nie są to do końca potwierdzone informacje bo nie sprawdzałam, ale wydają się wiarygodne, a przede wszystkim interesujące.

 

Pod koniec dnia udaliśmy się (cali wymęczeni) do tego słynnego punktu w Londynie, gdzie każdy może wygłosić swoją, najczęściej kontrowersyjną, opinię... o wszystkim. Nie mieliśmy tego szczęścia, żeby wysłuchać jakiegokolwiek przemówienia, a park był raczej pusty... No, w porównaniu z innymi miejscami w mieście.